Οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος

Η άρθρωση του γόνατος βιώνει τακτική πίεση. Το τρέξιμο και το άλμα, το περπάτημα και το ανέβασμα σκαλοπατιών ή απλώς η ορθοστασία επηρεάζουν την κατάσταση του χόνδρινου ιστού στο γόνατο. Εάν διαταραχθεί η ισορροπία στον χόνδρο, τότε αρχίζει η ανάπτυξη αρθροπάθειας της άρθρωσης του γόνατος - γονάρθρωσης.

Η γονάρθρωση είναι αρθροπάθεια που παραμορφώνει την άρθρωση του γόνατος, η οποία συνοδεύεται από χρόνια βλάβη στις επιφάνειες του υαλώδους χόνδρου, καθώς και στα οστά - το μηριαίο οστό και την κνήμη. Τα συμπτώματα της νόσου στην άρθρωση του γόνατος είναι πόνος που εντείνεται με την κίνηση. Λόγω της συσσώρευσης υγρού σε αυτό, η κίνηση είναι περιορισμένη. Αργότερα, υπάρχει περιορισμός των κινήσεων του γόνατος λόγω παραβίασης της στήριξης στο πόδι. Η διάγνωση της παθολογίας βασίζεται στη συλλογή αναμνήσεων και παραπόνων του ασθενούς, στα αποτελέσματα μιας οπτικής εξέτασης και σε εξετάσεις υλικού της άρθρωσης του γόνατος. Τέτοιες διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος που σχετίζονται με την ηλικία εμφανίζονται σχεδόν σε όλους σε μεγάλη ηλικία.

Γενικές πληροφορίες

Η γονάρθρωση (από το λατινικό articulatio genus - άρθρωση γόνατος) είναι η πιο συχνή αρθροπάθεια, η οποία είναι μια εκφυλιστική-δυστροφική προοδευτική βλάβη του χόνδρου της άρθρωσης του γόνατος μη φλεγμονώδους φύσης. Οι γυναίκες και οι ηλικιωμένοι συνήθως υποφέρουν από γονάρθρωση. Αλλά μετά από τραυματισμούς κατά τη διάρκεια έντονων αθλημάτων, η γονάρθρωση εμφανίζεται ακόμη και σε νεαρά άτομα.

Η αιτία της αρθρώσεως έγκειται στην αλλαγή της δομής του χόνδρου μέσα στην άρθρωση και όχι στην εναπόθεση αλάτων εκεί. Με τη γονάρθρωση, οι εναποθέσεις άλατος εμφανίζονται εκεί όπου οι τένοντες συνδέονται με τη συνδεσμική συσκευή, αλλά δεν μπορούν να είναι η αιτία των συμπτωμάτων του πόνου. Πρώτον, εμφανίζονται ρωγμές στον χόνδρο, οι οποίες μειώνουν το πάχος σε ορισμένες περιοχές. Σταδιακά, το φορτίο ανακατανέμεται, η άρθρωση αρχίζει να έρχεται σε επαφή με τα οστά, επιταχύνοντας την επώδυνη διαδικασία. Ως αποτέλεσμα, συμβαίνουν οι ακόλουθες αλλαγές στην άρθρωση του γόνατος:

• αραίωση του χόνδρου του γόνατος μέχρι να εξαφανιστεί.
• αλλαγές στο αρθρικό υγρό σε σύνθεση και ποσότητα.
• βλάβη στα οστά στο γόνατο λόγω τριβής.
• η εμφάνιση οστεοφύτων.
• ακαμψία λόγω συμπίεσης της αρθρικής κάψουλας.
• μυικός σπασμός.

Ως αποτέλεσμα, η άρθρωση του γόνατος παραμορφώνεται, η κινητικότητά της περιορίζεται, με αποτέλεσμα αυτό να οδηγήσει σε αναπηρία και απώλεια της ικανότητας εργασίας.

Η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος μπορεί να είναι μονόπλευρη και να επηρεάσει μόνο το ένα γόνατο του δεξιού ή του αριστερού ποδιού· στην περίπτωση της αμφοτερόπλευρης αρθρίτιδας, προσβάλλονται και οι δύο αρθρώσεις του γόνατος.

Συμπτώματα αρθρώσεως της άρθρωσης του γόνατος

Τα συμπτώματα της αρθρώσεως του γόνατος μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά:

• Στην αρχή, εμφανίζεται ελαφρά ενόχληση όταν ανεβαίνεις τις σκάλες, στη συνέχεια το σύνδρομο πόνου αυξάνεται και βασανίζει ακόμη και σε ηρεμία.
• η ακαμψία εμφανίζεται το πρωί, στην αρχή διαρκεί λίγα λεπτά, στη συνέχεια μπορεί να διαρκέσει έως και μισή ώρα.
• εμφανίζεται μια απότομη τσάκιση, η οποία συνοδεύεται ήδη από πόνο στον δεύτερο βαθμό βλάβης.
• Η κινητικότητα είναι περιορισμένη, είναι δύσκολο να λυγίσει και να ισιώσει το γόνατο λόγω πόνου, τριβής των οστών και ανάπτυξης οστεοφύτων· η άρθρωση μπορεί να μπλοκαριστεί στα τελικά στάδια (αγκύλωση).
• ασταθές βάδισμα λόγω μυϊκής ατροφίας (μείωση του όγκου των μυών).
• παραμόρφωση της άρθρωσης του γόνατος λόγω της ανάπτυξης των οστών και των αλλαγών στο σχήμα τους, η εμφάνιση μιας φλεγμονώδους διαδικασίας στους μύες και τους συνδέσμους αυξάνει το πρήξιμο γύρω από τους ιστούς της άρθρωσης.
• χωλότητα ως αποτέλεσμα της εξέλιξης της νόσου της άρθρωσης του γόνατος· στα μεταγενέστερα στάδια, ο ασθενής αναγκάζεται να περπατήσει ακόμη και με περιπατητή.

Η ασθένεια της αρθρώσεως αρχίζει σταδιακά. Στο 1ο στάδιο της γονάρθρωσης, οι ασθενείς νιώθουν ελαφρές αισθήσεις δυσκαμψίας και πόνου που εμφανίζονται όταν ανεβαίνουν ή κατεβαίνουν τις σκάλες. Πιθανή σύσφιξη της περιοχής κάτω από το γόνατο. Χαρακτηριστικές είναι οι αρχικές αισθήσεις πόνου που προκύπτουν από καθιστή θέση κατά την έναρξη της ανάβασης. Όταν ο ασθενής απομακρύνεται, ο πόνος μειώνεται, αλλά με την προσπάθεια επανεμφανίζεται.

Δεν υπάρχουν εξωτερικές αλλαγές στο γόνατο. Μερικές φορές είναι δυνατή η διόγκωση και η ανάπτυξη αρθρίτιδας - συσσώρευση υγρού με διόγκωση, οίδημα της άρθρωσης, ενώ γίνεται αισθητή η βαρύτητα και η κίνηση είναι περιορισμένη.

Στο στάδιο 2, εμφανίζεται έντονος πόνος με παρατεταμένη άσκηση και εντείνεται κατά το περπάτημα. Ο πόνος συνήθως εντοπίζεται κατά μήκος της πρόσθιας επιφάνειας μέσα στην άρθρωση. Μετά την ανάπαυση, ο πόνος εξαφανίζεται, αλλά κατά τη μετακίνηση επανεμφανίζεται.

Καθώς η αρθροπάθεια εξελίσσεται, ο αριθμός των κινήσεων στην άρθρωση του γόνατος μειώνεται· όταν προσπαθείτε να λυγίσετε το πόδι σας όσο το δυνατόν περισσότερο, εμφανίζεται πόνος και ένα τραχύ, απότομο τσούξιμο. Η διαμόρφωση αλλάζει, η άρθρωση επεκτείνεται. Η αρθρίτιδα εμφανίζεται με ακόμη μεγαλύτερη συσσώρευση υγρού σε αυτά.

Στο στάδιο 3, ο πόνος γίνεται σταθερός και σας ενοχλεί όχι μόνο όταν περπατάτε, αλλά και όταν ηρεμείτε. Οδυνηρές αισθήσεις εμφανίζονται ακόμη και τη νύχτα· για να αποκοιμηθούν οι ασθενείς χρειάζονται πολύ χρόνο για να βρουν μια θέση για το πόδι τους. Η κάμψη και η έκταση της άρθρωσης είναι περιορισμένες. Μερικές φορές ο ασθενής δεν μπορεί να ισιώσει εντελώς το πόδι. Η άρθρωση είναι διευρυμένη και παραμορφωμένη. Μερικές φορές η παραμόρφωση του βλαισού των ποδιών εμφανίζεται σε ασθενείς· γίνονται σχήματος Χ ή σχήματος Ο. Ως αποτέλεσμα της παραμόρφωσης του ποδιού και της περιορισμένης κίνησης, το βάδισμα των ασθενών γίνεται ασταθές και κουνιέται. Σε σοβαρές περιπτώσεις γονάρθρωσης, οι ασθενείς κινούνται με τη στήριξη πατερίτσες.

Αιτίες αρθρώσεων της άρθρωσης του γόνατος

Οι περισσότερες περιπτώσεις αρθρώσεων συμβαίνουν για διάφορους λόγους. Αυτοί οι παράγοντες περιλαμβάνουν:

• Τραυματισμοί.Το 25% της γονάρθωσης συμβαίνει λόγω τραυματισμών: βλάβη μηνίσκου, ρήξεις συνδέσμων. Η γονάρθρωση εμφανίζεται συνήθως τρία έως πέντε χρόνια μετά τον τραυματισμό, μερικές φορές η ασθένεια μπορεί να αναπτυχθεί νωρίτερα - μετά από δύο έως τρεις μήνες.
• Φυσική άσκηση.Συχνά, η γονάρθρωση εμφανίζεται μετά την ηλικία των σαράντα ετών λόγω επαγγελματικού αθλητισμού και υπερβολικής σωματικής πίεσης στην άρθρωση του γόνατος, η οποία οδηγεί στην ανάπτυξη εκφυλιστικών-δυστροφικών αλλαγών. Το γρήγορο τρέξιμο και οι έντονες καταλήψεις είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα για τις αρθρώσεις.
• Υπερβολικό βάρος.Το υπερβολικό βάρος αυξάνει σημαντικά το φορτίο στις αρθρώσεις του γόνατος, προκαλώντας τραυματισμό. Η γονάρθρωση είναι ιδιαίτερα δύσκολη εάν υπάρχουν μεταβολικές διαταραχές και κιρσοί.
• Καθιστική ζωή.

Η διαδικασία ανάπτυξης της γονάρθρωσης αυξάνεται με την αρθρίτιδα, λόγω ουρικής αρθρίτιδας ή αγκυλοποιητικής σπονδυλίτιδας. Ο κίνδυνος γονάρθρωσης είναι η γενετική αδυναμία στους συνδέσμους και η διαταραχή της νεύρωσης σε νευρολογικές παθήσεις.

Παθογένεση

Η άρθρωση του γόνατος σχηματίζεται από τις επιφάνειες του μηριαίου οστού και της κνήμης. Μπροστά από την επιφάνεια της άρθρωσης του γόνατος βρίσκεται η επιγονατίδα. Γλιστράει όταν μετακινείται μεταξύ των αυλακώσεων του μηριαίου οστού. Οι αρθρικές επιφάνειες της κνήμης και του μηριαίου οστού καλύπτονται με πολύ δυνατό, λείο και ελαστικό υαλώδη χόνδρο πάχους έως και έξι mm. Όταν κινείται, ο χόνδρος μειώνει την τριβή και λειτουργεί ως αμορτισέρ.

Υπάρχουν 4 στάδια αρθροπάθειας:

• 1ο στάδιο.Υπάρχει διαταραχή στην κυκλοφορία του αίματος στα αγγεία που τροφοδοτούν τον υαλώδη χόνδρο. Η επιφάνειά του στεγνώνει και εμφανίζονται μικρές ρωγμές, ο χόνδρος σταδιακά χάνει την ομαλότητά του, ο ιστός του χόνδρου γίνεται πιο λεπτός και, αντί να γλιστράει απαλά, προσκολλάται, χάνοντας την απορροφητική του ιδιότητα. Δεν υπάρχουν οπτικά συμπτώματα αρθρώσεως· η ακτινογραφία δείχνει μια ελαφρά απόκλιση.
• 2ο στάδιο.Αλλαγές συμβαίνουν στη δομή των οστών και η περιοχή της άρθρωσης ισοπεδώνεται για να φιλοξενήσει μεγαλύτερα φορτία. Το τμήμα του οστού που βρίσκεται κάτω από τον χόνδρο γίνεται πιο πυκνό. Κατά μήκος των άκρων της άρθρωσης, εμφανίζονται εκδηλώσεις αρχικής ασβεστοποίησης των συνδέσμων - οστεόφυτα που μοιάζουν με αιχμές στην ακτινογραφία· η στένωση του κενού στην άρθρωση είναι επίσης ορατή. Η αρθρική κάψουλα της άρθρωσης εκφυλίζεται, ζαρώνοντας. Το υγρό στην άρθρωση πυκνώνει, το ιξώδες του αυξάνεται και οι λιπαντικές του ιδιότητες επιδεινώνονται. Η διαδικασία εκφύλισης στον χόνδρο επιταχύνεται, γίνεται πιο λεπτός και σε ορισμένα σημεία εξαφανίζεται εντελώς. Μετά την εξαφάνισή του, η τριβή στην άρθρωση αυξάνεται και ο εκφυλισμός εξελίσσεται απότομα. Οι ασθενείς αισθάνονται πόνο κατά τη διάρκεια της άσκησης, όταν ανεβαίνουν σκάλες, όταν κάθονται οκλαδόν και όταν στέκονται για πολλή ώρα.
• 3ο στάδιο.Οι ακτινογραφίες δείχνουν μια αισθητή, μερικές φορές ασύμμετρη στένωση του αρθρικού χώρου. Λόγω παραμόρφωσης του μηνίσκου, τα οστά παραμορφώνονται και πιέζονται το ένα πάνω στο άλλο. Η κίνηση στην άρθρωση είναι περιορισμένη λόγω του μεγάλου αριθμού μεγάλων οστεοφύτων. Δεν υπάρχει ιστός χόνδρου. Ο συνεχής πόνος στοιχειώνει τον ασθενή σε κατάσταση ηρεμίας· είναι αδύνατο να περπατήσει χωρίς υποστήριξη.
• 4ο στάδιο.Οι κινήσεις στην άρθρωση του γόνατος είναι αδύνατες· οι ακτινογραφίες δείχνουν πλήρη παραμόρφωση του χόνδρου και καταστροφή των αρθρικών οστών, πολλών οστεοφύτων και τα οστά μπορούν να συγχωνευτούν μεταξύ τους.

Ταξινόμηση

Λαμβάνοντας υπόψη την παθογένεια της νόσου, διακρίνονται δύο τύποι: η πρωτοπαθής – ιδιοπαθής και η δευτεροπαθής γονάρθρωση. Η πρωτοπαθής εμφανίζεται χωρίς τραυματισμό, συνήθως σε ηλικιωμένους ασθενείς και είναι αμφοτερόπλευρη. Η δευτερογενής αναπτύσσεται ως αποτέλεσμα ασθενειών και αναπτυξιακών διαταραχών ή στο πλαίσιο τραυματισμών στην άρθρωση του γόνατος. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία και είναι συνήθως μονόπλευρη.

Διαγνωστικά

Η διάγνωση της αρθροπάθειας πραγματοποιείται από ορθοπεδικό ή τραυματολόγο σε ιατρική κλινική.

• Το ραντεβού ξεκινά με τη συλλογή αναμνήσεων - τα κύρια παράπονα και συμπτώματα που ανησυχούν τον ασθενή. Ο γιατρός διαπιστώνει παράπονα, παρουσία χρόνιων ασθενειών, προηγούμενες κακώσεις, κατάγματα και τραυματισμούς και θέτει επιπλέον ερωτήσεις.
• Κατά την εξέταση, αποκαλύπτονται χαρακτηριστικά κινητικότητας, παραμόρφωσης και πόνου της άρθρωσης. Στο στάδιο 1 της γονάρθρωσης, ο ασθενής δεν έχει εξωτερικές αλλαγές. Στο 2ο και 3ο στάδιο εντοπίζονται παραμόρφωση και τραχύτητα των περιγραμμάτων της άρθρωσης, περιορισμός κινήσεων και καμπυλότητα των ποδιών. Όταν η επιγονατίδα κινείται, ακούγεται ένας απότομος ήχος τσακίσματος. Κατά την ψηλάφηση, ο γιατρός ανιχνεύει πόνο στο εσωτερικό τμήμα του αρθρικού χώρου. Η άρθρωση μπορεί να αυξηθεί σε μέγεθος. Ανιχνεύεται οίδημα της άρθρωσης. Κατά την ψηλάφηση της άρθρωσης, η διακύμανση γίνεται αισθητή.
• Ο ασθενής παραπέμπεται για εργαστηριακές εξετάσεις. Κατά τη λήψη μιας γενικής εξέτασης αίματος, ανιχνεύεται φλεγμονή, ενώ μια βιοχημική εξέταση αποκαλύπτει πιθανές αιτίες προβλημάτων.
• Στη συνέχεια, απαιτείται η οργανική διάγνωση του ασθενούς. Για αυτό χρησιμοποιούνται ακτίνες Χ. Η ακτινογραφία είναι μια διαγνωστική μέθοδος που σας επιτρέπει να ανιχνεύσετε σημάδια αρθρώσεως του γόνατος: στένωση του χάσματος της άρθρωσης, οστεόφυτα και παραμορφώσεις των οστών. Η ακτινογραφία της άρθρωσης είναι μια τεχνική που διευκρινίζει τη διάγνωση των παθολογικών αλλαγών και τη δυναμική της αρθρώσεως. Κατά την έναρξη της γονάρθρωσης, οι αλλαγές δεν είναι ορατές στις ακτινογραφίες. Στη συνέχεια, προσδιορίζεται στένωση του αρθρικού χώρου και συμπίεση της υποχόνδριης ζώνης. Η γονάρθρωση μπορεί να διαγνωστεί μόνο με ακτινογραφίες και κλινικές εξετάσεις.
• Σήμερα, εκτός από την ακτινογραφία, για τη διάγνωση της αρθροπάθειας, χρησιμοποιείται η αξονική τομογραφία (CT), η οποία καθιστά δυνατή τη λεπτομερή μελέτη των αλλαγών των οστών, καθώς και τη μαγνητική τομογραφία (MRI), η οποία καθιστά δυνατή την οπτική εκτίμηση της κατάστασης του την άρθρωση και χρησιμοποιείται για τον εντοπισμό αλλαγών στον μυϊκό ιστό και στους συνδέσμους.
• Κατά τη διενέργεια υπερηχογραφικής εξέτασης (υπερηχογράφημα), αξιολογείται η κατάσταση των τενόντων, των μυών και της άρθρωσης.
• Το υγρό παροχετεύεται από την προσβεβλημένη άρθρωση για να επιτραπεί η εισαγωγή κάμερας για την προβολή του εσωτερικού της άρθρωσης (αρθροσκόπηση).

Εάν είναι απαραίτητο, ο γιατρός συνταγογραφεί μελέτες και πρόσθετες διαβουλεύσεις με πιο εξειδικευμένους ειδικούς.

Θεραπεία της αρθροπάθειας της άρθρωσης του γόνατος

Οι θεραπείες για την αρθροπάθεια μπορούν να χωριστούν σε τρεις ομάδες:

• ιατρικός;
• φυσιοθεραπεία;
• χειρουργικός.

Η αρθροπάθεια αντιμετωπίζεται από τραυματολόγους, ρευματολόγους και ορθοπεδικούς. Η συντηρητική θεραπεία ξεκινά σε πρώιμο στάδιο. Όταν η αρθροπάθεια επιδεινώνεται, οι γιατροί συνιστούν μέγιστη ανάπαυση για την άρθρωση. Στους ασθενείς συνταγογραφούνται οι απαραίτητες διαδικασίες: θεραπεία άσκησης, μασάζ, θεραπεία με λάσπη.

Όταν ένας ασθενής διαγνωστεί με νόσο σταδίου 1 και 2, χρησιμοποιούνται φάρμακα και φυσικοθεραπεία· εάν η βλάβη είναι εκτεταμένη, τότε χρησιμοποιείται χειρουργική επέμβαση και χειρουργική επέμβαση.

Φαρμακευτική θεραπεία

Η σωστή χορήγηση φαρμάκων μπορεί να σταματήσει τον πόνο και τη φλεγμονή, καθώς και να επιβραδύνει τη διαδικασία καταστροφής του χόνδρινου ιστού. Επομένως, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε αμέσως έναν γιατρό.

Σημαντικό - μην κάνετε αυτοθεραπεία. Τα λάθος φάρμακα, που επιλέγονται ανεξάρτητα και χωρίς να συμβουλευτείτε γιατρό, μπορούν μόνο να επιδεινώσουν την κατάσταση και να οδηγήσουν σε σοβαρές επιπλοκές.

Η φαρμακευτική θεραπεία για την αρθροπάθεια περιλαμβάνει τη λήψη των ακόλουθων φαρμάκων:

• αντιφλεγμονώδη:ανακουφίζει από τη φλεγμονή και ανακουφίζει από τον πόνο στην άρθρωση.
• ορμονικά:συνταγογραφείται όταν τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα είναι αναποτελεσματικά.
• αντισπασμωδικά:βοηθήστε να απαλλαγείτε από μυϊκούς σπασμούς και να ανακουφίσετε την κατάσταση του ασθενούς.
• χονδροπροστατευτικά:βελτιώνουν τις μεταβολικές διεργασίες στην άρθρωση και βοηθούν στην αποκατάσταση της λειτουργίας των αρθρώσεων, καθώς και φάρμακα που αντικαθιστούν το αρθρικό υγρό.
• φάρμακα για τη βελτίωση της μικροκυκλοφορίας: βελτίωση της διατροφής και της παροχής οξυγόνου.

Ανάλογα με κάθε συγκεκριμένη κατάσταση, χρησιμοποιούνται δισκία, ενδοαρθρικές ενέσεις στεροειδών ορμονών και τοπικές μορφές φαρμάκων. Η επιλογή των φαρμάκων πραγματοποιείται από τον θεράποντα ιατρό. Μερικές φορές ένας ασθενής με αρθροπάθεια στέλνεται για θεραπεία σε σανατόριο και συνιστάται να περπατά με πατερίτσες ή μπαστούνι. Για την ανακούφιση του φορτίου στην άρθρωση του γόνατος, χρησιμοποιούνται μεμονωμένες ορθώσεις ή ειδικοί πάτοι.

Επιπλέον, χρησιμοποιούνται πολύπλοκες μη φαρμακευτικές μέθοδοι για τη θεραπεία της αρθροπάθειας:

• φυσικοθεραπεία (φυσικοθεραπεία)η οποία πραγματοποιείται υπό την επίβλεψη ειδικού.
• μαθήματα μασάζαπουσία φλεγμονώδους διαδικασίας.
• οστεοπαθητικό αποτέλεσμαστη θεραπεία της αρθροπάθειας, η οποία στοχεύει όχι μόνο στην πληγείσα περιοχή, αλλά και στην αποκατάσταση του πόρου ολόκληρου του οργανισμού, καθώς η παθολογική διαδικασία που εμφανίζεται τοπικά στην περιοχή της άρθρωσης είναι το αποτέλεσμα πολλών διεργασιών που συμβαίνουν στο σώμα ως σύνολο . Κατά τη διάρκεια της οστεοπαθητικής συνεδρίας, πραγματοποιείται εργασία με το μυοσκελετικό σύστημα στο σύνολό του, προκειμένου να επιτευχθεί η μέγιστη αποκατάσταση της νεύρωσης και της κινητικότητας στη σπονδυλική στήλη, τα οστά της λεκάνης, το ιερό οστό και να εξαλειφθεί η συμπίεση των νεύρων και των αιμοφόρων αγγείων σε όλο το σώμα!

Φυσιοθεραπεία

Οι φυσιοθεραπευτικές μέθοδοι χρησιμοποιούνται για τη βελτίωση της κυκλοφορίας του αίματος στην άρθρωση, την αύξηση της κινητικότητάς της και την ενίσχυση της φαρμακευτικής δράσης των φαρμάκων. Ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει τις ακόλουθες διαδικασίες:

• Θεραπεία κρουστικών κυμάτων:Ο υπέρηχος εξαλείφει τα οστεόφυτα.
• μαγνητοθεραπεία:το μαγνητικό πεδίο επηρεάζει τις μεταβολικές διεργασίες και διεγείρει την αναγέννηση.
• θεραπεία με λέιζερ:θέρμανση με λέιζερ βαθιών ιστών.
• ηλεκτροθεραπεία (μυοδιέγερση):ηλεκτροπληξία στους μύες.
• ηλεκτροφόρηση ή φωνοφόρηση:χορήγηση χονδροπροστατευτικών και αναλγητικών με χρήση υπερήχων και ηλεκτρικού ρεύματος.
• Οζονοθεραπεία:έγχυση αερίου στην κοιλότητα της άρθρωσης.

Χειρουργική επέμβαση

Ακόμη και με σωστά επιλεγμένη θεραπεία, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι μέθοδοι θεραπείας είναι αναποτελεσματικές. Στη συνέχεια, ο ασθενής με σύνδρομο έντονου πόνου συνταγογραφείται χειρουργική θεραπεία και επεμβάσεις για την αρθροπάθεια του γόνατος:

• ενδοπροσθετική:αντικατάσταση ολόκληρης της άρθρωσης με πρόθεση.
• αρθρόδεση:στερέωση μεταξύ των οστών για την ακινησία τους, για να μειώσει τον πόνο και να δώσει σε ένα άτομο την ευκαιρία να ακουμπήσει στο πόδι.
• οστεοτομία:κόψτε ένα κόκκαλο για να το τοποθετήσετε υπό γωνία στην άρθρωση για να μειώσετε το άγχος.

Εάν δεν είναι δυνατή η αντικατάσταση της ενδοπρόσθεσης, τότε χρησιμοποιείται αρθρόδεση και οστεοτομία.

Πρόληψη

Τα μέτρα πρόληψης και η συμμόρφωση με τις συστάσεις του γιατρού διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση γονάρθρωσης. Για να επιβραδύνετε τις διαδικασίες εκφύλισης των αρθρώσεων, είναι σημαντικό να ακολουθήσετε τους κανόνες:

• ασχοληθείτε με ειδική σωματική δραστηριότητα: φυσικοθεραπεία και γυμναστική χωρίς περιττά φορτία στις αρθρώσεις.
• Αποφύγετε την έντονη σωματική δραστηριότητα.
• επιλέξτε άνετα ορθοπεδικά παπούτσια.
• Παρακολουθήστε το βάρος και την καθημερινή σας ρουτίνα - εναλλάξτε ειδικές ασκήσεις και χρόνο για ξεκούραση.

Διατροφή

Η κατάσταση του προσβεβλημένου χόνδρου εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη διατροφή. Σε περίπτωση αρθροπάθειας, είναι απαραίτητο να αποκλειστούν:

• ανθρακούχα ποτά;
• αλκοολούχα ποτά;
• λιπαρά και υπερβολικά πικάντικα τρόφιμα.
• κονσερβοποιημένα τρόφιμα και ημικατεργασμένα προϊόντα.
• προϊόντα με βαφές, συντηρητικά, τεχνητά αρώματα.

Η διατροφή πρέπει να περιέχει: πρωτεΐνη, λιπαρά οξέα, για παράδειγμα, ωμέγα-3, κολλαγόνο, το οποίο περιέχεται στη ζελατίνη. Είναι απαραίτητο να τρώτε χωρίς αύξηση του σωματικού βάρους.

Συνέπειες και επιπλοκές

Η οστεοαρθρίτιδα των αρθρώσεων του γόνατος αναπτύσσεται αργά, αλλά εάν δεν αντιμετωπιστεί, προκύπτουν σοβαρές επιπλοκές:

• παραμόρφωση της άρθρωσης και αλλαγή στη συνολική διαμόρφωση του γόνατος λόγω μυϊκής αναδιάρθρωσης και καμπυλότητας του οστικού πλαισίου.
• βράχυνση των κάτω άκρων?
• αγκύλωση - πλήρης ακινητοποίηση της άρθρωσης στο γόνατο.
• βλάβη στο μυοσκελετικό σύστημα.